lunes, 22 de agosto de 2011

Ion

                          Los Girondinos se detentan, paseándose
                          Tardídamente de un Campo hacia el Otro.

                         Se Bosquejan, Luctuándose, en esa empeñada
                          evaporación de los Crisoles Anárquicos.

                         Pavonean, Hincándose, mullidores de Torreles.
                         Cuando, díme Cuando, ¿ un Estuardo
                                         entre Nosotros?

                                         Límpida, Límpida que distraes
                                                       las grietas.
                           Tercamente Jirondino, y sí, Lúgubre, tan lúgubre
                            cómo él, sol oscuro, de aquel entonces planeta.
                                                               

No hay comentarios: